Chyba nie ma na świecie osoby, która nie lubi azjatyckiej kuchni :) dlatego dziś mój klasyk: typowe chińskie jakie robię w domu. jest w miarę szybkie do zrobienia, proste, bezproblemowe a przede wszystkim smakuje słodko-kwaśno! :D

Typowe chińskie ;)

Czas przygotowania: max 1 h

Porcje: 2

 

Składniki:

Ocet
Chilli 0,5 łyżeczki
Pasta imbirowo-czosnkowa 1 łyżka
Przecier pomidorowy 250g
Kapusta pekińska 2 liście
Por
Marchewka 1
Pędy bambusa plastry
Grzyby mun (lub mieszanka w której będą wszystkie wyżej wymienione warzywa ale bez przypraw)
Papryka 1
Cebulka czerwona 1
Kurkuma 0.5 łyżeczki
Kmin 0.5 łyżeczki
Cukier brązowy 1 łyżeczka płaska
Sól
Olej kokosowy
Sos sojowy
Szczypior
Makaron ryżowy

1.

Rozgrzewamy wok z łyżką oleju kokosowego. Wsypujemy pokrojoną cebulkę, paprykę, pastę czosnkowo-imbirową, lekko podsmażamy aby cebulka się zarumieniła.
Następnie dodajemy sos sojowy (w zależności jak słoną chcemy mieć potrawę, tutaj ciężko mi ocenić jak dużo trzeba dodać, ja leję ok 2 łyżki), chwilę smażymy w sosie sojowym dodając przyprawy.

2.

Dodajemy ocet, tutaj niestety też ciężko ocenić, w zależności czy lubimy kwaśne czy nie, ja daję ok. łyżkę octu. Jest wtedy dość kwaśne, także uwaga :) Od razu dodajemy też przecier i cukier, dla fanów słonego, można dosolić, ja czasem już nie solę, bo wystarcza smak sosu sojowego. Dodajemy kapustę pekińską i warzywa, albo dla leniuchów mieszankę chińską ;) Ja lubię pokroić marchew w plastry, tak samo kroję cebulkę i paprykę, nie lubię krojenia w kostkę ;)

3.

Gotujemy makaron ryżowy i viola! Gotowe :) można jeszcze przystroić świeżym szczypiorem lub miętą. Niesamowicie smaczne doznania zapachowe gratis :)

Pointy, puenty, utwardzone baletki, jak je zwał, tak zwał, ale pewne jest, że to marzenie każdej pasjonatki tańca klasycznego, przedmiot pożądania małych dziewczynek w szkole, którym jeszcze nie pozwolono w nich tańczyć i obowiązkowe obuwie każdej profesjonalnej tancerki baletu. Wiele mitów narosło wokół tego obuwia, część ma w sobie nieco prawdy, inne są bardziej wykreowane przez media. Wiadomo, że jest to gorący temat interesujący nie tylko tancerzy! Pierwsze pytania jakie otrzymuję po informacji, że tańczę balet dotyczą właśnie point (zaraz po pytaniu po co mi to :P).  Także dziś zajmę się faktami i mitami dotyczącymi tego fascynującego obuwia. Zaczynamy!

• W pointach stoi się na półpalcach. 

Mit! Nie stoi się na półpalcach, stoi się dokładnie na palcach. Cała waga ciała jest rozłożona na czubkach palców stóp. Dla ludzi nie związanych z baletem ta informacja bywa wielkim szokiem :)

• Taniec w pointach boli, przy tańczeniu leci krew. 

Mit. Taniec na pointach to jest takie dziwne uczucie, ale nie nazwałabym tego bólem. Być może na początku trochę to boli, ale jest do wytrzymania, a stopa szybko się przyzwyczaja i później podczas tańczenia w ogóle się o tym nie myśli. Krew może polecieć jeśli gdzieś się zedrze skóra, ale odpowiednie wkładki do tego nie dopuszczają.

• Stopy tancerek są straszne i zdeformowane.

Trochę Fakt. Tak, stopy tancerek są trochę zdeformowane. Pointy są twarde i ściskają stopę, przez taniec na pointach na stopach pojawiają się odciski, otarcia, z czasem zgrubienia, które są całkiem pożądane! Dzięki nim nie odczuwa się dyskomfortu. Przez wąskie czubki point u niektórych wykształcają się też tzw. haluksy, ale pamiętajmy, że robią się też one osobom zupełnie niezwiązanym z tańcem.

• W czubkach point jest drewno.

Mit. Każdy producent ma swoje materiały, z których wyrabia pointy, np. Gaynor Minden z tworzyw sztucznych. Jednak czubki generalnie produkowane są z masy przypominającej nieco papier mache, czyli materiału, kleju, tekturek, a  nie drewna. Jeśli jednak się mylę, poprawcie mnie :)

• Pointy można założyć od razu na pierwszej lekcji.

Mit. No nie, nie nie i jeszcze raz nie! Dla własnego zdrowia lepiej jest zbudować siłę w kostkach i stopie zanim podejmie się trening na pointach. Jest to swego rodzaju sport wyczynowy, więc możemy przypłacić zbytnią niecierpliwość własnym zdrowiem. A po co rozpoczynać przygodę z baletem od skręconej kostki? ;)

• Dzieci mogą od ... (tu wstaw wiek) roku życia tańczyć na pointach.

Mit. Nie ma wieku w jakim dzieci mogą zacząć taniec na palcach. Ta decyzja zależy od nauczyciela, który dobrze zna swoich uczniów i wie, kto jest na tyle silny, żeby dać sobie radę. Generalnie trzeba pamiętać, że dzieci dopiero w wieku ok. 13 -15 lat mają w pełni rozwinięte kości, taniec na pointach może się odbić na ich kośćcu jeśli mięśnie nie są wystarczająco silne. Dlatego jest to decyzja, którą należy pozostawić pedagogowi.

• Pointy są nieosiągalne dla amatora.

Mit. Są osiągalne przy systematycznym treningu, kiedy siła mięśni jest odpowiednia by trzymać kostki bezpiecznie bez chybotania oraz kiedy stopa jest wystarczająco elastyczna by wejść na pełen czubek (i wystarczająco silna). To marzenie można spełnić przy odpowiednich ćwiczeniach i pedagogu. Jednak nie próbujcie sami w domu stawać en pointe, możecie sobie zrobić krzywdę! Zapytajcie nauczyciela czy jesteście gotowi i pod jego okiem wykonujcie ćwiczenia.

• Pointy trzeba złamać, zepsuć.

No fakt i mit, zależy co kto rozumie przez zepsucie. Nowe pointy są okrutnie twarde i chodzenie w nich jest udręką a co dopiero tańczenie ;) dlatego tancerki je 'rozbijają', 'łamią'. Po prostu sprawiają, że są one bardziej elastyczne. Każdy tancerz ma na to swoje sposoby, ja np. staję na czubku by go spłaszczyć trochę, wyginam rękami, lekko zwilżam wodą miejsce haluksa i wyrabiam stopami pomagając sobie przy tym rękami. Ale są też bardziej hardcoreowe metody łamania w drzwiach czy młotkiem. Podobno ;)

• Pointy mają przyszyte troczki i gumki.

Mit. Każda tancerka sama przyszywa te rzeczy w miejscu jakie jej pasuje. Tutaj: https://tutumansion.blogspot.com/2016/03/jak-przyszyc-troczki-i-gumki-do-point.html możecie znaleźć instrukcję krok po kroku jak je przyszyć.

• W pointy tancerki wkładają wełnę.

Fakt, kiedyś... dawno temu tak właśnie radzono sobie z bólem. Wkładano trochę wełny w czubki point aby zmniejszyć dyskomfort. Teraz jednak jest dużo różnych wkładek na rynku i każdy może wybrać coś dla siebie, co jest praktyczne i szybkie w założeniu. Jeśli szukasz wkładek dla siebie tutaj: https://tutumansion.blogspot.com/2017/03/odpowiednia-wkadka-do-point.html znajdziesz mój post na ich temat.

To chyba wszystko, choć może znacie jeszcze jakieś ciekawe pytania i mity dotyczące tańca na palcach? :)

Dobra, ponieważ w ankiecie na fb wyszło, że wszyscy chcą aby pojawiały się przepisy, postaram się z tym zmierzyć. Nigdy ich nie pisałam, dlatego jeśli coś jest niezrozumiałe, piszcie śmiało! Nie jestem też fotografem jedzenia dlatego, pewnie zdjęcia nie będą super apetyczne no ale może się czegoś nauczę z czasem. Zaznaczam, że jestem trochę kuchennym analfabetą i lubię kiedy gotowanie zajmuje mi jak najmniej czasu i nie jest męczące. Stąd w mojej kuchni zawsze są mrożone mieszanki warzyw itd. no ale to historia na inny wpis :P tymczasem....oto:

Kofty serowe z mango chutney

Czas przygotowania: ok 1 h

Porcje: 2

Składniki

Serek włoski capri 440g
Papryka
Mąka 1,5 łyzki
Olej kokosowy
Ryż basmati
Pulpa mango
Ocet balsamiczny
Kmin rzymski
Mieszanka garam masala
Papryka słodka
Papryka chilli
Czosnek granulowany

1.

Kofty - odsączamy serek capri, rozgniatamy w misce, dodajemy:
Posiekaną drobno paprykę
1,5 łyzki mąki
0,5 łyżeczki soli
1 łyżeczka papryki słodkiej
0,5 łyżeczki chilli (ja lubię łagodniejsze, jeśli ktoś woli pikantne niech doda więcej)
1 łyżeczka kminu,
1 łyżeczka czosnku

Wszystko razem zagniatamy i formujemy kulki z sera. Smarujemy naczynie żaroodporne bardzo małą ilością oleju kokosowego. Wkładamy do piekarnika na 190 stopni na 25 do 30 minut.

Kofty przed wizytą w piekarniku :)

2.

W tym czasie robimy chutney i gotujemy ryż.
Chutney:
Wlewamy 1 szklankę mango pulpy,
1 łyżeczkę czosnku,
1 łyżeczkę kminu,
0.5 łyżeczki chilli,
1/8 szklanki octu,
0,5 łyżeczki garam masal,
0,5 łyżeczki soli
Mieszamy wszystko razem w garnuszku. Następnie gotujemy wszystko na wolnym ogniu aż odparuje spora część wody. Chutney musi być takie lekko dżemowe w konsystencji :P Odstawiamy do wystygnięcia.

W tej chwili już kofty powinny być gotowe do wyciągnięcia, jeśli wolicie żeby były lekko zarumienione, można jeszcze je przytrzymać w piekarniku, ja polałam je jeszcze przed włożeniem do piekarnika sosem pomidorowym, ale równie dobrze można je zjeść po prostu z chutney albo mieszanką warzyw. Ja lubię jeszcze dodać do nich parę listków mięty.

Wiele mitów krąży dookoła tańca, a baletu szczególnie! Część z nich ma ziarenko prawdy, ale to tylko ziarenko. A czasem okazuje się, że przez jakieś niedoinformowanie boimy się spróbować, pójść na zajęcia. Czasem słyszę, że "poszłabym na balet ale..." ale właściwie co? Bo ja nie wiem dlaczego można nie iść na zajęcia. Jeśli faktycznie tego chcesz, to nie zwlekaj! Spróbuj teraz być może to to o czym marzysz, a być może okaże się, że jednak inaczej to sobie wyobrażasz. Jakkolwiek się stanie, najważniejsze to zrobić pierwszy krok, co nie jest niestety łatwe. Wiele osób obawia się pójść na zajęcia z klasyki. Dziś przyglądam się niektórym mitom i strachom krążącym dookoła adult baletu :)  więc zaczynamy:

Mity!
Nie pójdę na balet, bo nie mam kondycji/figury/rozciągnięcia/warunków.
Jako dorosły nie musisz tego mieć, bo zadaniem tych zajęć jest właśnie wyćwiczenie tych rzeczy. Właśnie to wszystko dają nam zajęcia z klasyki! Ćwicząc balet wyrabiasz kondycję, pamięć ruchową, ciało staje się elastyczniejsze i zakresy podnoszenia nóg też się zwiększają. Balet jest wspaniałą podstawą do tańczenia innych technik. Nie jest też zarezerwowany tylko dla szczupłych ludzi, każdy może chodzić na te zajęcia i nikt na wstępie nie sprawdza żadnych predyspozycji jak w szkole ;) jesteśmy przecież tam dla przyjemności i rekreacji, choć część z nas traktuje to bardzo, bardzo poważnie.

Wszyscy będą zaawansowani, a ja nic nie wiem.
Po to właśnie w szkołach tworzy się grupy początkujące dla dorosłych, aby wszyscy byli na tym samym poziomie i zaczęli od podstaw. Nie martw się, prowadzący wszystko wytłumaczy dokładnie, zadane kombinacje będą wykonywane w wolnym tempie, będą też prostsze. Na grupie początkującej znajdują się głownie osoby takie jak Ty - które mają chęć poznać taniec klasyczny ale nigdy nie miały z nim do czynienia.

Idąc na zajęcia dla dorosłych muszę porzucić wszelkie ambicje/to nie ma sensu.
Oczywiście, że nie. Trzeba tylko podejść do takich zajęć z racjonalnym stanowiskiem. Być może te najśmielsze marzenia nie są już możliwe do realizacji, ale wiele, bardzo wiele rzeczy jest osiągalne. Jeśli chodzi o ćwiczenia - wykonywane figury z czasem staną się ciut łatwiejsze, koordynacja i sprawność poprawi się, nogi podniesiemy wyżej. Jeśli zaś chodzi o marzenia sceniczne, te też nie są aż tak odległe jak może się wydawać. Niektóre szkoły organizują pokazy na koniec sezonu także dla dorosłych, więc można spełnić swoje ambicje stanięcia na scenie i tańczenia klasyki. To wspaniałe doświadczenie i jest absolutnie możliwe i dostępne dla dorosłych!

Jestem za stara na balet/na zajęciach będą dzieci.
Ja też, a jednak chodzę. Powiem tak: nigdy nie jest się za starym aby spełniać marzenia; oraz nigdy nie jesteś za stary by próbować czegoś nowego. Może akurat to jest tym, czymś czego szukasz? Nastały takie piękne czasy, że możemy próbować wielu rzeczy i zwykle nie ma żadnych ograniczeń wiekowych. Zajęcia dla dorosłych są dla... dorosłych. Dlatego są specjalnie dostosowane do ludzi, którzy już nie są tak elastyczni i sprawni jak dzieci. Nie ma też tam dzieciaczków, raczej osoby po 20 roku życia. Górnej granicy wiekowej nie ma, widziałam panie 50 i 60 plus na balecie.... także zapraszam na salę :)

Nie mam czasu/zajęcia będą rano.
Zajęcia dla dorosłych zwykle odbywają się w godzinach wieczornych, dlatego osobom pracującym od 8 do 16 łatwo znaleźć coś dla siebie. Oferta również jest co raz bogatsza, bo taniec dla dorosłych jest teraz bardzo popularny. Niektóre szkoły oferują czasem zajęcia poranne. Najważniejsze to dobrze przeszukać grafiki szkół tańca, a na pewno znajdzie się coś dostępnego :) Jeśli jednak masz problem ze znalezieniem chwilki na ćwiczenia, zerknij na mój post dotyczący zarządzania czasem - "Jak znaleźć czas na trening? "

Czy coś pominęłam? A wy jakie mieliście obawy przed pójściem na zajęcia tańca? Jakie znacie mity?

Na moim kanale Youtube pojawił się nowy filmik, tym razem z ćwiczeniami na stopy. To przykład ćwiczeń, dzięki którym praca stóp będzie bardziej wyrazista, ekspresyjna. Ten mini workout buduje również siłę palców. Jeśli potrzebujesz więcej siły w kostkach, aby je kontrolować, by nie latały, spróbuj dodać po prostu releve na początku przed tymi ćwiczeniami w ramach rozgrzewki (ja robię 50-90 releve na obu nogach w drugiej pozycji). Po ćwiczeniach pamiętaj o mini stretchingu :)

Jesteśmy wciąż zabiegani, praca, partner, dom, znajomi, zwierzęta - wielu z nas żongluje nieudolnie między tym wszystkim starając się zachować chociaż pozory zdrowia psychicznego. Jak to wszystko wcisnąć pasję? Wydaje się to niemożliwe ale ci, którzy ją posiadają znajdują jakoś czas. Właśnie - jakoś. Bo to nie jest tak, że nagle doba się rozciągnie, wszystko inne poczeka, a my siądziemy wygodnie i zajmiemy się swoim hobby. Trzeba na to zapracować i zawsze pamiętać, że coś kosztem czegoś, bo czas płynie nieubłaganie. Nie mam recepty na to jak mieć pasję, przyjaciół, rodzinę i jeszcze normalnie się wysypiać. Nie mam bo sama mam problem aby zachować we wszystkim jakiś złoty środek, mam jednak kilka rad, które ułatwiają życie, może i Tobie się przydadzą:

1. Obetnij czas poświęcany bezproduktywnie.
Scrollowanie Facebooka, oglądanie filmików z uroczymi zwierzętami, przeglądanie rzeczy, których i tak nie kupimy, siedzenie przed TV itd... to wszystko są miłe odprężające zajęcia, które muszą być w życiu, ale! Jeśli zamiast godzinę przeglądać fejsa, zrobisz to tylko pół godziny, jesteś o te pół do przodu. Tak samo z bezproduktywnym chodzeniem po sklepach, oglądaniem TV byle oglądać, a nie dlatego, że faktycznie coś nas interesuje... Czasem zadaj sobie pytanie - po co to robię? Jeśli właściwie nie wiesz po co, nie musisz akurat się zresetować, albo popłynąłeś już na fali relaxu bardzo długo, może czas zacząć działać :)

2. Ustal priorytety.
To bardzo ważne w zarządzaniu czasem. Co możesz odpuścić, a co absolutnie nie? Każdy musi iść do pracy, ogarnąć dom, pobyć z rodziną, ale niekoniecznie trzeba tracić czas na inne rzeczy. Jakie? Dla każdego to będzie co innego, więc nie mówię Ci co to jest dla Ciebie. Sam musisz to ustalić. Jeśli coś zżera wiele energii ale niewiele daje, to jest na tej liście. Te zbędne rzeczy można odpuścić.

3. Przeznacz jakiś czas tylko dla siebie.
To święty czas ale musi taki być. Fajnie jest być zabieganym, mieć wiele na głowie, ale musi być też czas na reset, robienie tego co sprawia nam przyjemność, na relaks - czyli również na głupoty. Bez tego oszalejemy. Tytaniczna praca jest fajna i szlachetna (choć z tym bym polemizowała), ale samorozwój da ci coś więcej niż pieniądze. Znajdź swoje święte godziny i pozwól sobie odpocząć. Nawet  jeśli musisz wtedy zamknąć się na trzy spusty w pokoju i słuchać ulubionej muzyki czy wypić kieliszek wina.

4. Lepiej częściej a mniej
Jeśli chcesz ćwiczyć, a masz mało czasu, nie narzucaj sobie od razu godzinnego workoutu. Spróbuj krócej, a częściej, znajdź jakąś krótką rutynkę na wybraną partię ciała i ją zrób. Łatwiej będzie się zmotywować do 10 min ćwiczeń, a satysfakcja z tego, że robimy regularnie będzie wielka. Pamiętaj, że ćwiczenia poprawiają nastrój i ogólną kondycję ciała ( nie tylko fizyczną ale i mentalną), dlatego odłóż telefon i zrób krótki workout :)

5. Wielozadaniowość
Jeśli chodzi o taniec, mam trochę łatwiej, gdyż mogę np. rozciągać się oglądając film, zrobić brzuszki kiedy wstawione jest pranie, albo chociażby robić releve myjąc zęby. Naprawdę można na siłę wcisnąć odrobinę ruchu w miejsca o których nawet nie myśleliśmy. Z ćwiczeniem to się sprawdzi, z innymi pasjami już gorzej, ale też ten punt jest sensowny (np. można czytać w tramwaju, pociągu). Ja np. w trakcie powrotu z pracy myślę nad blogiem, nad tym jak ustawić priorytety na dziś, żeby jak tylko wejdę do domu, zrobić wszystko najefektywniej, to drobne rzeczy, które też przecież oszczędzają czas.

6. Ćwicz wtedy kiedy możesz.
Jeśli rano nie możesz znaleźć czasu, ćwicz wieczorem. To naprawdę nie ma aż tak wielkiego wpływu kiedy dokładnie ćwiczysz, większe znaczenie ma właśnie regularność. Ja np. najbardziej lubię ćwiczyć przed pójściem spać, ale jestem typową sową i siedzę do późna w nocy i rano jestem martwa. Gdybym miała ćwiczyć od rana to prawdopodobnie już dawno bym to zarzuciła.

7. Dziel się obowiązkami.
Tak, tak, jeśli mieszkasz z partnerem, sceduj część rzeczy na niego. Zyskasz dzięki temu sporo czasu. To samo tyczy się sytuacji, gdy masz już dzieci, umówcie się, że w któryś dzień on przejmuje opiekę, a Ty masz czas na pasję :)

Jest z tego wszystkiego takie dziwny i nielogiczny benefit - otóż, gdy więcej robisz, okazuje się, że masz więcej czasu. Bo przestaje on przelatywać przez palce, a jest spędzany konkretnie.

Tyle przyszło mi teraz do głowy, jeśli masz jakieś swoje rady na efektywne zarządzanie czasem, daj koniecznie znać w komentarzu!